بازنمایی روایتهای هویتی در فضای مجازی تأکید بر آرای شکل فوکو

دو پارادایم اصلی در خصوص اینترنت و فضای مجازی وجود دارد، دیدگاه اول «انتشار» است که در آن اینترنت مکانیسم انتشار اطلاعات در سطح جهانی است این دیدگاه یک نگرش مدرن است و نگاهی ابزارگرایانه به اینترنت و فضای مجازی دارد. در این قرائت، اینترنت یک ابزار ارتباطی است که اهداف کاربرانش را پیش می برد، دیدگاه دوم اینترنت را معادل مفاهیمی همچون مشارکت، سهیم شدن، اجتماع، انجمن و رسیدن به باورهای مشترک می داند و از اینترنت انتظاری بیش از انتقال پیام و انتشار اطلاعات دارد، این دیدگاه با در نظر گرفتن پویش هایِ اجتماعیِ فرهنگِ آنلاین می گوید که فضای سایبری، حوزه ممکنات محض است. این پارادیم ها که ریشه در دیدگاه پوزیتیویسم و عینی گرا دارند با انتقاداتی رادیکال از منظر دیدگاه های انتقادی و پست مدرن مواجه شدند. دیدگاه پست مدرن با دیدی انتقادی هردو پارادایم موجود را مورد واکاوی قرار داد و از زاویه ای دیگر به مکانیسم فضای مجازی نگاه کرد؛ و بر این اساس پارادایم سومی را به آنها افزود و آن اینکه، فضای اینترنت، نه خود واقعیت بلکه شبیه سازیِ واقعیت و ابزاری برای استیلای فرهنگی، اقتصادی و سیاسی است، بر این اساس هویت افراد در این فضا نه برساخته فرد و نه ساختار جامعه و یا تکنولوژی بلکه محصول بازنمایی، گفتمان و نیز پیوند دانش و قدرت می باشد. این پژوهش با تأکید بر دیدگاه متأخر و استفاده از رویکرد تحلیلی ـ توصیفی درصدد بررسی انتقادی روایت های هویّتی در فضای مجازی با تأکید بر آرای فوکو است.